Kırık testi gibiyim, sular yere dökülmüş.
Gönlümün bir tanesi, gülmeyi dilemedin.
Serilsem yollarına, gönül evim yıkılmış.
Gönlümün tek sevdiği, olmayı bilemedin.

Zirveye de taşıdım, ah bilemedin ki sen.
Yanan yüreğimi de, bakıp göremedin sen.
Şarkılar da söyledim, sesimi duymadın sen.
Gönül evime girip, kalmayı bilemedin.

Tahtında duramadın, sol yanım boş kaldı yar
Şiirler yazdım sana, bulamadın bir ayar
Akar gözümün yaşı, yürek kabre gün sayar
Gönlüm sana armağan, almayı bilemedin

Gülüşün yaktı beni, mis nefesin harladı.
İçimdeki ateşin, yüreğimi zorladı.
Kimse kapıma gelip, halimi de sormadı.
Gönlümün tek hırsızı, çalmayı bilemedin

Dertlerim hiç bitmedi, sevdan nar’ın başımda.
Resmin şu an karşımda, hayalin var düşümde.
Koşarken yoruldum ben, Azrail de peşimde.
Gönlüm senin mezarın, ölmeyi bilemedin.

Kapıyı kapatmadım, gülüm hep açık sana.
Gözlerim geleceğin, boş iskeleden yana.
Gel eşim ol bir tanem, sarılayım ben cana.
Gönlümün kıyısını, bulmayı bilemedin.

Şiirde serbest ile, taşlama bocaladım.
Şaşkınlığımdan gece, şiiri heceledim.
Aşkın ile yanarken, sensiz çok geceledim.
Gönlümü mutluluğa, salmayı bilemedin.

Mevla’m bir seni yazmış, kaderimse kabulüm.
Sensizlik yüreğimde, çekilmez oldu zulüm.
Gelirse gelsin hadi, korkutmaz beni ölüm.
Gönlümün bahçesinde, açmayı bilemedin.

Muzaffer Çalışkan

www.antoloji.com/siir/siir/siir_SQL.asp?sair=64495&siir=1062907&order=oto