Yürek tutulur, nefes titreyince,
Ruh bedende kalmaz, misafir gider.!
Aşk’a bağlanıp, sevda bitmeyince,
Ruh bedende kalmaz, misafir gider.!

Dermanı arayan, istek bellidir,
Uyku karışır, zaman ahengidir,
Dirliğe yer vermez, gizli yergidir,
Ruh bedende kalmaz, misafir gider.!

Her yolcu yolunu, bir gün bitirir,
Her kim ne ekerse, onu yetirir,
Kim ne eylediyse onu götürür,
Ruh bedende kalmaz, misafir gider.!

Esrarı çözenler insan da huydur,
Kalıba bağlanır gidilen yoldur,
Adın da söylenir, kimligin soydur,
Ruh beden de kalmaz, misafir gider.!

Sona kalan fikrin, faydası olmaz,
Gözler aç olanın, karnı hiç doymaz,
Savurgan insan, elde bir şey kalmaz,
Ruh bedende kalmaz, misafir gider.!

Bir gün, bir an, birini ararsın ya,
Yürek kavrulur, susuz kalısın ya,
Gidenler gelmez, gelir sanırsın ya,
Ruh beden de kalmaz, misafir gider.!

Beklenen yok olur, gidip gelmeyen,
Yürekler üşüyor, ocak yanmayan,
Zaman da dolarsa, vakit kalmayan,
Ruh beden de kalmaz, misafir gider.!

Herkesin içinde, birin ararsın,
Döşüne bağrına, basmak istersin,
Miadı dolmuştur, bakar görmezsin,
Ruh beden de kalmaz, misafir gider.!
07.11.25 / Saat 01,10
MİADI (Mehmet AY)