Sağda solda kalan puştlardan başka ne var bu dünyada,
Yalanla beslenmiş gülüşler,sahte dostluklar her yanda.
Kırık bir camda yansıyan kirlimi kirli,kokuşmuş yüzler,
Bir rüzgârın taşıdığı yarım yamalak,eksik cümleler…
Gökyüzü bile unutmuş artık umudun maviliğini.

Bir el uzatıyorum,diken gibi batıyor avucumda,
Bir ses duyuyorum, arkadan hançer gibi yankılanıyor.

İnsan mı kaldı bu taşların soğuk gölgesinde?
Vicdan mı kaldı,kalplerin hangi köşesinde?
Bir ben yanıyorum,küllerim uçuyor sessizce;
Bir ben küfrediyorum şiirlerimin karanlığına.

Zaman durmuyor,yürüyor ve gidiyor,
Ama yürekler katılaşmış,yerinde sayıyor…

Bir umut kırıntısı arıyor zihnimin kargaşası,
Belki bir çocukların düşünde bulurum diye,
Belki bir annenin yalvarışında yakalarım diye.

Ama nereye baksam,nereye adım atsam,
Sağda solda kalan puştlardan başka ne var bu dünyada...

Bayram Köse