Yeniköy demişsin, ama aslında insanı anlatmışsın,
Bir köy değil bu — bir hatıra, bir çocukluk, bir yanık bakış.
Köpekler saldırmış sanmışsın, oysa zaman ısırmış biraz,
Pantolon yırtık değil, ömür eskimiş az.

Elektrik ısıtmıyormuş evleri —
Belki de sevgi kesilmiş şebekeden, kim bilir...
Titreyen evler, donmuş sokaklar —
Bir soba olsa da, içinde biraz umut yansa der gibi.

Senin dizelerinde rüzgâr üşümüyor,
Kelimelerin battaniye olmuş Yeniköy’e.
Bir yandan ironik, bir yandan hüzünle gülümser gibi,
“Yaşamak da bir şaka aslında,” der gibi.

Üstad, sen o satırlarla
Bir mahalleye ruh üflemişsin —
Köyü değil, kalbi ısıtmışsın.
Kendinle alay ederken bile,
Hayatı ciddiye alan bir şairin tebessümü gizli o dizelerde.

Yeniköy senin elinde
Bir fotoğraf değil — bir aynadır.
Ve biz baktıkça,
Kendimizi gördük o yırtık pantolonda.
Helal olsun kalemine,
Gülümsetirken düşündüren o zarif deliliğine.

Yeniköy için yazılmış güzel şiirdi. Yüreğinize sağlık. Saygılar selamlar.