1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
87
Okunma
Kendime Düşerken
Bazen bir kalp incinir,
Bir gönül sessizce kırılır.
Ay, bulutun ardında ağlar,
Haberi olmaz dağların.
Rüzgâr diner, ses yiter,
Göğü kurur, umut tükenir.
Susuz çöller, viran bağlar,
Bir damla suya hasret kalır.
Kökü sarsılmış bir ağaç gibi,
İçim çatlar sessizce.
Bir yaprak düşer toprağa,
Ben düşerim kendime.
Ama bilirim,
Toprak unutmamıştır yağmuru.
Bir gün rüzgâr geri döner,
Ve gökyüzü affeder bulutunu.
Yıldızlar bile yabancı gözüme,
Gecenin sessizliği tanımaz beni.
Bir yolcuyum kendi içimde,
Ne yurdum var, ne de döneceğim yeri.
Hülya Ekşi
5.0
100% (1)
Cevap Yaz