2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
84
Okunma
Bir boş sayfa önümde suskun,
Kalem elimde, içimden yorgun.
Ne yazsam eksik, ne silsem kalır,
Bir cümle başlar, ucunda yanılır.
Karalıyorum usulca geceleri,
Satırlara düşer içimin delileri.
Ne düzenli bir mısra, ne uyumlu bir söz—
Sadece kırık dökük iç döküşü öz.
Kimi harf dağılır mürekkep gibi,
Kimi harf içimde bir düğüm gibi.
Ama ben yazarım, karalayarak,
Kendi yolumu çizmekte ısrarla.
Çünkü bazen en doğru cümle,
En bozuk çizgide gizlidir bile.
Bir çocuğun duvarlara çizdiği ses,
Bir şairin kalbinden geçen heves.
Yazmak, karalamak… fark etmez ki,
İkisi de ruhun bir başka şekli.
Söz değil her zaman niyet kıymetli,
Ve bazen karalama en gerçek metinli.
Sinan Bayram
5.0
100% (2)
Cevap Yaz