0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
72
Okunma
Bir ışık düştü gökten,
Parlaktı aydan, güneşten.
Işıttı karanlıkları birden,
Bir hakikat mıydı
Biz gözlerimizi yummuşken.
Bir çizgi titredi boşlukta,
Belki bir dua, belki bir sır,
Süzüldü dalga, dalga
Ve biz bakarken sonsuzluğa
Sessizlikten bir nefes,
O nefesten sayısız varlık
Bir isim yankılandı karanlığın kalbinde,
Ne dildeydi, ne seste.
Ve suretsiz Alem konuştu
Ne kelimeyle, ne dille,
Madde bir perdeydi,
Ardında duran tek gerçek: bilinç.
Ve bilinç, evrenin en kadim sırrı,
Kendine bakan bir aynaydı.
Galaksiler döndü bir zikrin ritminde,
Yıldızlar secdeye vardı sessizce.
Zaman eğildi, mekân eridi,
Bir daire oldu
Ve o anda anladık:
Hiçlik, başlangıcın diğer yüzüydü,
.
Mustafa Yaman
29 ekim 2025
5.0
100% (2)
