1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
65
Okunma
Bir zamanlar ismim geçerdi dudaklarda,
Şimdi sessizlik yankı olur odalarda.
Bir fotoğraf kaldı solmuş rüyalarda,
Ben hâlâ oradayım, kimse farkında değil.
Unutuldum, sessizce silindim,
Bir rüzgar esti, adımı götürdü.
Belki bir kalpte yerim vardı,
O da şimdi küllenmiş gibi durdu.
Zaman, acımasız bir öğretmen gibi,
Bana beklememeyi öğretti gizlice.
Bir ses, bir nefes aradım gecede,
Ama yankım bile dönmedi geri.
Unutuldum, sessizce silindim,
Bir rüzgar esti, adımı götürdü.
Belki bir kalpte yerim vardı,
O da şimdi küllenmiş gibi durdu.
Bir yıldız kaydı, dilek tutmadım,
Çünkü dilekler bile küstü bana.
Belki unutulmak da bir huzurdur,
Ama neden bu kadar soğuk bu sabahlar?
Unutuldum… evet, belki de böyle olmalıydı.
Ama içimde hâlâ —
bir ses fısıldıyor:
“Ben vardım…”
5.0
100% (1)
Cevap Yaz