0
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
123
Okunma
yüreğimin
çatlaklarıdan,
dökülürken
hayalin.
yalnızlığa
hüküm giymiş
gözlerimin
karanlığından,
sensizliğin
sabahına
uyanıyorlar.
bir fısıltı misali!
dudaklarıma
bırakılıyor,
yalnızlıklar.
gözlerinin
iklimine,
düşemeyen
yüreğim.
acının
soğuk kalmış,
izlerini
taşıyorlar.
ellerimde;
nasır tutmuş
sevdalar.
içimdeki
umutları,
yangın yerine,
çeviriyorlar.
Nedir?
bu gözlerindeki
kalabalıklar?
Sanki!
baktıkça
herkesi
yutuyorlar.
Neden ?
kilit vurulmuş
dudaklar?
sebepsizce
susuyorlar.
Murat Öztürk
5.0
100% (3)
