Tez çürüktü, ek/mek küflüydü
Bir dilime yağ sürüp yemek hayâlce süründü
Vişne reçeli kavanozda ağladı
Tez ezmekmiydi kavramca
Hipotez kokuşmuştu anında
Hüküm karamsarlığa yenildi
Bir kez daha!...

Bu şiir bana üç fidanı anımsattı, özgürlük adına verdikleri mücadelenin nasıl önüne geçildiğini, engellerin hala geçerli olduğu, hala ekmeğin küflü yendiği, küflü ekmeğe eyvallah derken yağı düşünmenin ve de kavonozdaki reçele ulaşmanın ne kadar güç olduğunu anladım, bence küflü ekmek; emekçinin hala emeğinin gasp edildiği, emeğe biraz olsun destek çıkılıp emekçinin yüzünün güldürülmediği, kavonozdaki reçel de hapis edilmiş özgürlük, bir türlü kavuşulamayan..yani yaşanılası dünyada otoritelerin özgürlüğe koydukları kalleşçe engeller, maddi manevi engeller, emekler çürümüşlüğe terk edilirken, emekçilerin; haklarını arama özgürlüklerini bile kullanmasına izin verilmemesi,
yetişmekte olan neslinde, çeşitli oyunlarla farklılaştırlmaya çalışıldığı, aile ve yönetenlerin baskısı altında ezilerek büyümeye çalışma çabaları..işte durum vaziyet..ben bunları anladım şiirden "tez/ek " derhal, aciliyet ifade ediyor bence, kokuşmuş düzene müdahale gerek, kavonozdaki reçelin özgürce sofralarımıza gelebilmesi için önce o kapağın açılması gerek, zaten o zaman vişne reçeli akacaktır özgürlüğe ve tabii ki küflü olmayan ekmeklerin üstüne.....

İşte şiiriniz bana bunları çağrıştırdı ve de yazdırdı takdir sizin, çünki onun dilinden analayn tek yetkili kişi sizsiniz, insan baktığı yeri görürmüş! ben bunları gördüm şiirinizde...kutlarım... bana tekrar bu gerçekleri hatırlattığınız için

reçelli, ballı,tereyağlı, hatta cevizli ekmekleri bütün insanların yemesi ve ulaşabilmesi dilekllerimle...
saygılar