2
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
162
Okunma
Her gece düşlerime konarken
yokluğunla uyanırım.
seni bekleyip dururken
çoktandır uçup gittin.
Bir bakış geçer içimden, tanıdık,
bir gülüş dokunur, ısıtır içimi.
Şimdi her an sessizliğe düşüyor,
bir kalp, kendi küllerinde yanıyor.
Rüzgâr geçer...
belki senin kokundur,
belki de anılardan sızan bir hüzün.
Ben hâlâ o rüzgârın izindeyim,
sen ise çoktan unutmanın derdinde
bir fırtına kopuyor hâlâ.
Çoktandır sesin sustu içimde
Belki sendin, belki de hiç değildin
Hâlâ ben o esintide savrulurum.
Bir gün, hiç ummadığım bir anda,
belki önümden geçeceksiniz.biriyle
Gülümseyip soracaksın:
“Beni hatırlıyor musun?”
O an, içim çökecek sessizce...
Sen çoktan unutmuş olacaksın,
ben ise hâlâ yıkıntılarında olacağım
mesakin-31/10/2025
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
