Gönül bülbülümün çilesi, sessiz nağmeler şakır,
Döne döne yükselir arşa, varır semayı dolaşır,
Dile değmeden yoğrulur, pişer nağmelere bulaşır,
Evreni doldurur kanatlanıp, varıp sahibine ulaşır.

Çilenin yurdu olmus sinem, harmanlayıp özlemi,
Hafızamda tutarken anamla yedigim aşımı böreğimi,
Uzak eller ne ısıtır ruhumu , ne doldurur yüreğimi,
Karlı dağlarıma boran vurmuş, buz tutmuş yöremi.

Ne bir ezan duyar ruhum, ne sela okunur,
Gözümde yaş kalmadı, sicim gibi aksa ne olur,
Seslensem uzaklara çıkmaz yolum viran durur,
Deli degil ama divane dolanır oldu gönül.

Sanma el ilinde yedigin lokma sıcaktır,
Giydigin urba batar salkım saçaktır,
Dumanı tütse de üstünde yabandır, ictigin yalaktır,
Dizinde derman kalmaz, eve dönsen uzaktır.

Koyamadım gönlüme gurbetin yaban elini
Saramadım varınca doyasıya dostumu bacımı
Kara topraga sardım şimdi ne varsa anamı atamı,
Yazsam ne çare artık köz köz olmuş ozlemi.

Nurel Şenel 1400011025