1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
106
Okunma
Ayrılıkların doruguna ulaştıran, kıvrılan yollarında,
Incinen kalplerdeki sızı, boğulur kızıl kanında,
Ne gökyüzünün mavisinde, ne güneşin saran sıcağında,
Farklı gelse de, tanıdık bir tuzu basar, malum yarasına.
Soğuğun ayaza vururken, narin bir çiçeğin pembesinde,
Dumansız, külün karası boyarken pamuk beyaz ellerinde,
Ne toprağın kokusu gelir artık, ne de yagmurun sesinde,
Yaban sarmaşıkları sarar bacakları, yürürken ayak izinde.
Heyhat!
Hikayelerin hep aynı oldugu, tüm düşler vadisinde,
Çıkmaz sokaklarda, kaldırım taşları yürüdüğünde,
Kaybolduğun labirentlerin, hep aynı oldugu köşesinde,
Kapatılan kapıların ardı da aynı olur, beklersen önü de.
Nurel Şenel - 2000010824
Cevap Yaz