GÖNÜL!

Ezelden düşmüşsün aşk ateşine
İçin için yanar tütersin gönül!
Âb-ı hayat değmiş azı dişine
Ondan gayrısını atarsın gönül!

Vuslatın hasreti tak etmiş cana
Tesbihin buhuru karışmış kana
Padişah tahtından bakıp cihana
Şeyda bülbül gibi ötersin gönül!

Beni aşıp sardı cihanı derdim
Götürseydi ardı sıra giderdim
Daha bencileyin mislim yok derdim
Baktım ki sen benden betersin gönül!

İşte yaşıyorum çileyle nazla
Teselli bulurum Rabbe niyazla
Bana çektirdiğin haddinden fazla
Bir derdime bin dert katarsın gönül!

Gülmüyor neyleyim bu kara yüzüm
Artar da eksilmez candaki sızım
Âlem biliyor ki bir değersizim
Üç beş kuruş etsem satarsın gönül!

İçelim mest olup sunulan elden
Erenlere çay da gerek gönülden
Sıcak da olmasın çay diyen dilden
Demliği ortaya itersin gönül!

İşine geleni pek duyuyorsun
Mangır olanları çok sayıyorsun
Âlem uyanıkken sen uyuyorsun
Tavuklardan önce yatarsın gönül!

Yokladım yanında duran olmamış
Sana gelenlerden eren olmamış
Rızâ-i Bâri’de gören olmamış
Herhâl menfaati tutarsın gönül!

Geri durmaz mışsın düğünden, toydan
Vazgeçmiyor muşsun en kötü huydan
Dostları kovmuşsun onuncu köyden
Sanki dokuzuncu notersin gönül!

Bir olalım diye doğranıyoruz
Kibirden arınmış suğranıyoruz
Mekteptir dedik ya öğreniyoruz
Daha niçin kafa ütersin gönül!

Kendine gel artık bana baksana
Yağmurlu havada su da yok sana
Adın doksanlarda, inmez seksene
Bu gidişle hapı yutarsın gönül!

Murat Kahraman Murâdî
27.10.2025/İst.
(Erenler Demi)