Geceye sordum: "Nedir bu karanlık?"
Dedi: "Aşkın doğmamış şafağıdır."
Sabaha sordum: "Nedir bu nur?"
Dedi: "O, sevgilinin aydınlık yüzüdür"



Sordum yıldızlara: "Bu sessiz bakış, bu hüzün niye?"
Dediler: "Yarım kalan aşkın sönmüş közüdür"
Sordum rüzgâra: "Geçmişin yeli neden hep bu yöne?"
Dedi: "Sevdiğinin nefesinin izidir"



Sordum zamana: "Durmak nedir, bu acı niye?"
Dedi: "Bekleyişin kör saatinde hapsolan kumdur"
Sordum aynaya: "Bu silüet niçin bu kadar soluk?"
Dedi: "O, sevgilinin gölgesiyle beslenen ruhtur"



Sordum gönlüme: "Bu kanayan yara ne zaman kapanır?"
Dedi: "Sen onu her andığında, o bir hançer olur"
Sordum yokluğa: "Bu hasretin sonu nerede?"
Dedi: "Başladığı yerdedir; ’’Kalbinde durur"




Sordum hasrete "Özlenen bir gün döner mi geri?"
Dedi : "Dönse de, artık senin değildir"
Sordum Tanrıya: "O halde çare nedir?"
Dedi: "Sus! O, senin özünde durur."



Çağdaş DURMAZ