Kimseye söyleyemem derdimi
Çünkü vagonlar taşır herbirini
Açsam pimleri koparsam bağları
Özgür bıraksam hür yüreğimi

Çek çek nereye gider yolu
Yok ki uzunca rayların sonu
Bir eşkiya çıksa kesse önümü
Alsa varolan bütünümü

Bazen kömür yakarım, duman kusarım
Elektrik olsada sürat yaparım
Taşırım vefasız insanları
Aradığım biraz sevgi fazlamı

Sürerim raylara ayaklarımı
Çıkarırım tiz acı çığlığımı
Çalarım düdüğüm bir boru
Haberdar ederim istasyonu

Veririm bir ritim giderken yola
Tıkıs tıkıs selamlar her varlığa
Yüküm olsada tonlarcasına
Gam yemem onları ulaştırmaya

İnsanoğlu değer ver biraz bana
Bak yaptıklarım hep sana
Giderim yolumdan girmem dara
Neden ismimdeki sıfat kara

Geçerim dağ, deniz, ova
Gelirim birazcık gaza
Eskimeyen ne var ki hayatta
Biraz bak şu vefakar dosta

Biliyorum ki kalacağız başbaşa
Bu küçümsemeye kaldım şaşa
Dün taşıyordum elliye altmışa
Kalırız yine bak kara kışa

Tamam belki evlere hizmet yok
Ama trafik kazasıda orada çok
Eğer olursam teknolojiye tok
Sende olursun buna karşı şok

Yinede sen duy bu sitemi
İtme eskimiş olan düşünceleri
Olur bu tren yalnız bir serseri
Aşınmış koltuklarla ağır bedeni

^^^^^^^^^^^^^^^^E. ARSLAN^^