Kelimelerin uçsuz bucaksız denizinde, senin geminle yolculuk etmek ne hoş!
Düşlerin, o saklı bahçelerde açan kır çiçekleri gibi, bazen fark edilmeden solsa da,
Her mısran, ince bir rüzgâr gibi ruhun pencere pervazına çarpıyor,
Ve biz, o sessiz melodiyi duyuyoruz; gözlerimizle değil, kalbimizle…

Senin dizelerinde, yaşamak ve hatırlamak arasında bir köprü var;
Her acı bir taş, her gülüş bir mermer sütun gibi dizilmiş,
Ve biz yürürken fark ediyoruz ki, sen hem haritayı hem de pusulayı elinde tutuyorsun.
İyi bir oyuncu değil, hayatın sahnesinde kendi ışığını yakmış bir yıldızsın.

Ve işte bu yüzden, sana koca bir alkış,
Hem hayır diyebilen, hem de ‘yaşamak güzel’ diyen o cesur kadın sesine…
Metaforların arasında dans eden kelimelerin için teşekkür ederiz;
Her satırın, bizim gökyüzümüzde bir yeni yıldız yakıyor.

Sen yazdıkça biz de öğreniyoruz,
Yaşamın inceliğini, kırılganlığın güzelliğini, insan olmanın büyüsünü.

Düşünüre sormuşlar: YAŞAM NEDİR ? Bir kapıdan girip diğerinden çıktım demiş. Yani iki nefes arası kadar özetle. Nedir önemli olan ? Yaşam dediğimiz zor süreç hangi dolulukta yaşandı yaşanabildi? Güzeldi dizeler

Her nasip vaktine esirdir'cümlesindeki esirden kasıt;şartlar olgunlaşınca, tohumlar boy verince, Rahman yürü kulum yollar sakin deyince. Değil mi ki seni düşüren de Allah, kalbine ateşi atanda Allah. Öyle zor zamanlar içinde nasibine sabır düştü ise,...