Belki durgun bir deniz ya da akan dereydi,
Anlayıp yaşamadan geçti benim gençliğim.
Ömür, şu lâl dilimde ezberlenen sûreydi,
Mutluluğu beklerken göçtü benim gençliğim.

Bir şeyler çok fazlayken, sanki bana noksandı.
Diller namluda barut, duyduğum tek aksandı.
Yaşım on dokuz değil, sanıyorum doksandı;
Örselenip itildim, güçtü benim gençliğim.

Acıları gösteren kristal bir küreydi,
Tüm açılar eşitti, gördüğüm tek kareydi.
Herkes tek tek vururken, kırgınlığım yâreydi;
Koştum, yetişemedim; kaçtı benim gençliğim.

Aynalara bakamam, gözyaşlarım üşüyor.
Saçlarıma yağan kar, bedenimde yaşıyor.
Yüreğimde derman yok, ruhumu zor taşıyor;
Sarılsam da dört kolla uçtu benim gençliğim.

Ayağımda kelepçe, sırtımda türlü gamlar.
Sevdaya koşarım da geçilmez kızgın kumlar.
Göremem geleceği, buğulanmış tüm camlar;
Ecelin şerbetini içti benim gençliğim.

09.10.2025
NEVİN ALCAN