0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
81
Okunma
Dünya denen bu gurbette,
Gülemedim, gülemedim
Gülmek isterdim elbette
Gülemedim, gülemedim
Umutlarım talan oldu
Hakikatler yalan oldu
Bir verip beş alan oldu
Gülemedim, gülemedim
Yürüdüm taşlı yollarda
Vefa görmedim kullarda
Asılı kaldım dallarda
Gülemedim, gülemedim
Kader ördü ağlarımı
Viran etti bağlarımı
Kar kapattı dağlarını
Gülemedim, gülemedim
Dipsiz kuyulara daldım
Yanlış kapıları çaldım
Hep yarı yollarda kaldım
Gülemedim, gülemedim
Mutlu olan az kişidir
Gülmek de nasip işidir
Belki de hesap işidir
Gülemedim, gülemedim
Ne baştım ne de ayaktım
Baruta kibriti çaktım
Bütün gemileri yaktım
Gülemedim, gülemedim
Mutluluğu arar kişi
O olur yegâne düşü
Beceremedim bu işi
Gülemedim, gülemedim
İşin sonunda ölmek var
Bu hakikati bilmek var
Belki ötede gülmek var
Gülemedim, gülemedim
M. NİHAT MALKOÇ
5.0
100% (1)
