3
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1438
Okunma
Tahammül yanma haddine ulaşınca demirin,
Lav olur eritir de eritir,umurunda mı emirin
Hani eğilmezdi, bükülmezdi,bir gıdım elifce
Heyhat hamur oldu,akar bî güdüm serserice.
Erimişlik tâbî değil mi işleyen zamana?
Kan kızıl sefer hangi zamana nece ummâna?
Aslına dönse gerektir,gönülse gönül demirse demir.
Nasihat kâr’ım değil tevdi edilsin ruhuma emir.
Ya dursun zaman ,sönsün ateş,ya eriyen donsun.
Ya versin aman gülsün güneş, ya yürüyen dursun.
Ya da vursun en dar boğazıma kavî seddi.
Ferhat ‘ı bekliyor yedi kuşak zâyî ceddi.
m.ferhat
13.12.2005
Şiirin sahibi
Cevap Yaz