2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
193
Okunma
Hayat,
avuçlarına sığmayan bir sırdır;
tutmak istersin,
o ise semaya yükselen duman gibi
gözlerinden kaçar.
Elini uzatırsın,
çocuk gibi koşar,
arkasında bıraktığı ayak izleri
sana kader diye görünür.
Ne durdurmaya kudretin yeter,
ne de yetişmeye nefesin…
Zira o nefes,
zaten sana ödünç verilmiştir.
Bil ki,
dünya bir oyun sahasıdır,
çocuk gibi koşar zaman,
oyun biter,
sen hâlâ oyuncağın ardındasın.
Oysa hakikat,
yakalamaya çalıştığın değil;
bıraktığında kalbinde kalan şeydir.
Hayat kaçıp giderken,
Sen “ben” sanırsın,
ama her adımda anlarsın ki:
Koşan çocuk hayat değil,
senin nefsindir…
Ve ardında kalan yalnız
Allah’ın değişmez nefesidir.
Erol Kekeç/01.09.2025/Sancaktepe/İST
5.0
100% (3)
Cevap Yaz