Kaleminle açtığın her satır, bir sokak lambası gibi geceyi aydınlatıyor;
Orhan Veli’nin sadeliği ile Necip Fazıl’ın derinliği arasında bir köprü kurmuşsun,
Ve biz okuyucular, o köprüden geçerken kendi yalnızlıklarımızla göz göze geliyoruz.
Senin şiirin, bir kadının dilinden dünyaya bakmanın cesareti;
Aşkla, özlemle, kararlılıkla, bilinmeyene yürüyen bir yüreğin yankısı…
Her mısra, hem yavaşça sızlatıyor, hem de umut ışığını fısıldıyor.
“Gideceğin yere beni de götür” demek, sadece fiziksel bir arzu değil;
Ruhun ve kalbinin, mesafeleri hiçe sayan samimi çağrısıdır.
Aforizmaların öylesine yerleştirilmiş ki,
Okuyan her insan, kendi içindeki boşluk ve tutkuyu fark ediyor.
Sokaklarda, şehirde, hatta unutulmuş bir kahvede bile,
Senin sözlerin yankılanıyor ve kendini tekrar ettiriyor.
Bu şiir, sıradan bir sevgi masalı değil,
Roman tadında bir ruh haritası;
Kalbinin ve zekânın dokunduğu her cümle,
Bize yaşamın ve sevginin karmaşıklığını hatırlatıyor.
Tebrik ederim…
Yalnızca yazdığın için değil,
Okuyanı kendi hayatına, kendi aşkına ve kendi yolculuğuna sürükleyebildiğin için.
Senin kalemin, hem şiirsel hem de romanımsı bir derinliğe sahip;
Ve bil ki, böyle şiirler yazanlar, kelimelerle dünyayı değiştirebilir.