Devamı mutluluk, diye azletti,
Belli ki o çoktan unuttu seni.
Bir sevda yaşattı, ikram izzetti,
Belli ki o çoktan, unuttu seni.

O mutlu diyorlar, kalbi serin de,
Belki dedi biri, git bir görün de,
Yüzü de gülermiş, keyfi yerinde,
Belli ki o çoktan, unuttu seni.

Yetmez mi düştüğüm, ateşe küle,
Yüküm minnet oldu, ekmeğim çile,
Yanından geçer de, tanımaz bile,
Belli ki o çoktan, unuttu seni.

Bu ne şimdi kalbim, hani bitmişti,
Habersizce senden, çekip gitmişti,
Bırakmam demişti, yemin etmişti,
Belli ki o çoktan, unuttu seni.

Bir kere gülmekti, ölçüsü farzdı,
Rica bile değil, benimki arzdı,
Ne bir haber verdi, ne mektup yazdı,
Belli ki o çoktan, unuttu seni.

Hasretin en keskin, kuşkusu gibi,
Kendi değil sanki, başkası gibi,
Bakmıyor yüzüne, eskisi gibi,
Belli ki o çoktan, unuttu seni.

Dost ettim kendime, mehtabı ayı,
Unutmak lazımmış, derdi tasayı,
Hadi gel de saki, donat masayı,
Belli ki o çoktan, unuttu seni.

Gün döndü sabahtan, hava karardı,
Her geçen saatler, ziyan zarardı,
Bu kadar beklemez, arar sorardı,
Belli ki o çoktan, unuttu seni.

Üzülme ey gönlüm, sen ol buz eden,
Sever mi bir daha, seni toz eden,
Pılını pırtını, kaldır maziden,
Belli ki o çoktan, unuttu seni…

O mutlu diyorlar, kalbi serin de,
Belki dedi biri, git bir görün de,
Yüzü de gülermiş, keyfi yerinde,
Belli ki o çoktan, unuttu seni.

Bu bıçağın izi, kaldı derinde,
Oysaki o çoktan, unuttu seni…