Bu şehir sustu,
Dağlar bile başını eğdi.
Bir ad kaldı dudaklarda,
Kan gibi sıcak,
Rüzgâr kadar keskin.

Sakladılar, sustular,
Sanki sessizlikle unutulur sandılar.

Nasıl yarım bıraktınız Rojin’in hayatını,
Kışını, baharını, umudunu, yazısını?
Hayallerini, tamamlanmamış dünyasını —
Nasıl yarım bıraktınız?

Ama biz gördük,
Rüzgârın yönünü,
Gölün taşıdığı sızıyı.
Sular yalan söylemez.


Rojin,
Adın bir yara,
Her sessizlik biraz daha kanatacak.
Kapanmayacak, her vicdanda kalacak.
Bu acının tarifi,
Bir kor ateşin içinde saklanacak.

Ve bir gün,
Karanlık susacak,
Göl dile gelecek.
Bastığın taşlar fısıldayacak,
Rüzgâr haykıracak senin adını.
Anlatacaklar her isyanı,
Her çığlığı, her yanını.

Sana zulmedenler
Elbette bulacak karşılığını.

Sessizlik bir hançer, yürekten saplanır,
Vicdanı deler, acıya kaplanır.
Gizlenen her söz bir gün yankılanır,
Güneş yeniden doğar, Rojin uyanır.
Hakikatler ölmez !

Rojin asla.
Şiir : ROJİN
@dusuneninsanerckose
Ercan KÖSE

Diyorumki ! Siz ne kadar çiçek koparıp toprağa atsanız da, elbette yeniden filiz verecektir.