😭GEÇMİŞTEN BUGÜNE GAZZE

Bir zamanlar zeytin kokardı rüzgârın,
Çocuklar taşlarla kale yapardı,
Geceleri yıldızlar inerdi avuçlara,
Bir anne “şükür” derdi,
Bir baba sessizce dua ederdi sabahlara...

Sonra bir sabah, gök değişti.
Kuşlar susmayı öğrendi,
Toprak yanarken su bile kaçtı.
Bir ninni yarım kaldı,
Bir beşik boş kaldı,
Ve insanlığın vicdanı bir taşın altında kaldı...

Günler geçti, yıllar değişti,
Her gelen bir acı bıraktı geride,
Her çocuk bir isim kaybetti,
Her anne bir mezar öğrendi kalbinde.

Ama yine de,
Bir ses kaldı o taşların arasında,
“Allah büyüktür” dedi rüzgâr —
Ve bir mum yandı, sönmek bilmedi.

Şimdi her enkazdan bir dua yükselir,
Her gözyaşında bir umut filizlenir,
Gazze, sen sabrın adısın,
Sen ağlarken bile secdede kalansın.

Ve belki bir gün,
O çocuklar yeniden gülümser,
O zeytin ağaçları yeniden meyve verir,
Gökyüzü yeniden beyaz güvercinlerle dolar —
O zaman dünya anlar belki:
Senin adın, direnişin kalbinde yazılı Gazze.


“Yıkıntılar arasında bir kalp çarpıyor hâlâ, duysun diye sağırlaşmış dünya.”