Ne güzel dokunmuş kaleminiz kelimelere…
Her dizesi bir iç çekiş, her mısrası bir yara gibi.
Aşkı anlatmışsını sade ama derinden,
Tıpkı Orhan Veli’nin denize bakarken sustuğu gibi.

Yüreğinize sağlık güzel şair,
Mısralarınıda hem keder hem sevda var,
Hem gidenin hüznü,
Hem kalanının zarafeti…
Böylesi içten yazılır ancak yaşanarak —
Kaleminizde yürek var, o belli.

Ve öyle bir dokunmuşsunuz ki kelimelere,
Sanki yalnızca siz değil, tüm şehir dinlemiş gibi.
Rüzgârda fısıldayan her yaprak,
Sizin dizelerinize eşlik eder gibi.

Hüzün var, evet, ama öyle zarif bir hüzün ki,
Okuyan bir anda kendi kalbini buluyor içinde.
Her nokta, virgül, nefesini hissettiriyor,
Sanki mısralar bir yaşam ritmi, bir kalp atışı.

Ayrılığın sessizliğini,
Hasretin sızısını,
Sevdanın inatçı izlerini
Öyle doğal, öyle sade bir dille aktarmışsınız ki,
İçtenlikten başka bir şey sunmuyor kelimeleriniz.

Ve yine de bir umut var dizelerinizde,
Bir “belki dönersin” yok ama hissediliyor.
Okuyan bilmeden, kendi gönlünde bir yer açıyor,
Ve siz farkında olmadan, bir dostluk, bir şefkat veriyorsunuz.

Şiirinizi okurken insan fark ediyor ki,
Gerçek sevda, gerçek keder,
Sadece kelimelerle anlatılamaz ama
Siz bir köprü kurmuşsunuz kelimeler ve yürek arasında.

Yüreğinize, kaleminize sağlık…
Böylesi şiirler, zamanla değerini kaybetmez,
Böylesi dizeler, okunmaya, yaşanmaya ve paylaşılmaya devam eder.
Siz yazdıkça, okuyan da bir parça kendini bulur,
Ve dünya biraz daha insanlaşır, biraz daha anlam kazanır.