Üç kafadar, birbirinden üşengeç,
Üçkağıtla üşüşmüşler başıma,
Üstelikte bakışmışlar utangaç,
Ürkeklikte çıkmamışlar dışıma.

Üç yüz atla peşlerine yollandım,
Üç yüz ateş, gece boyu kollandım,
Üç yüz dere, üç beş dağa dallandım,
Üçler beşler çıktılar her taşıma.

Üşengeçler saklı bir yer bulmuşlar,
Üşüdükçe sokulmuşlar kalmışlar,
Üç dilekten üçüncüyü bulmuşlar,
Üfürmüşler közde yanan aşıma.

Üçer üçer tuzakları çakmışlar,
Üzengiyle birer birer çıkmışlar ,
Üstlerinden bir buluta akmışlar,
Ümitleri uçuşmuşlar düşüme.

Üç kafadar hazır etmiş katırı,
Ücralarda bileyleyip satırı,
Üsluptadır inceliğin hatırı,
Üç yüz otuz üçü düşmüş peşime.

Üç yüz nefes yakılmışken kınası,
Üç vakitte üçününde anısı,
Üç yüzünde otuz üçün tınısı,
Üç tacı da koymuş bir bir başıma.

Üç dağ ardı saklı kalmış sırlarım,
Üç kuş uçmuş, dolaşmışlar kırlarım,
Üç dalgayla aşıp bütün yarlarım,
Üç rehberle kanat olmuş kuşuma.

Üçgül ile aşk üflüyor ardımda,
Üzülmesin satırlarım yurdumda,
Ürettikçe soldu hüznüm derdimde,
Ürperdikçe satır satır kurdum da,
Ülfetiyle bahar geldi kışıma.

14.10 2025
Kudret Merttürk - Berlin