Şöyle derinden, daldım maziye.
Düşünüp bir ara, ağladım öyle.
Çaresiz bir halde, döndüm deliye.
Gezip dolaşıp, ağladım öyle.

Bir ara dönüp’ de, geriye baktım.
Eş dost arkamdan, geliyor sandım.
Şu yalan dünyaya, boşa aldandım.
Çaresiz bir halde, ağladım öyle.

O mutlu günlerimse, aklıma geldi.
Hasretlik içerimde, yüreğim yandı.
Gözlerimde umudun, ışığı söndü.
Umutsuz bir halde, ağladım öyle.

Deli fişek gibi, eser gürlerdim.
Bağ ile bahçede, güller dererdim.
Gaylesiz dertsiz, hayat sürerdim.
Eğip’ de başımı, ağladım öyle.

Şu yalan dünyada, vefa kalmamış.
Bu gönül dünyada, murat almamış.
Dost bildiklerimse, kıymet bilmemiş.
Bi çare kaldım’ da, ağladım öyle.

İşte budur yalan, dünyanın hali.
Gelirken çaresiz, hayatın sonu.
Menzile gidiyor, bu ömrün yolu.
Sonumu düşünüp, ağladım öyle.




Muhlis SÜNBÜLCÜ.