Hele dostum gel’ de, otur yanıma.
Maziden iki söz, edelim senle.
Geçmişi konuşalım, otur yanıma.
Eski yaraları hep, deşelim senle.

O bitmez dediğimiz, gençlik çağları.
Dile gelse bir kez bir bir, sıla yolları.
Karış karış gezerdik, ova ile dağları.
Yeniden o gülleri, derelim senle.

Nerede buz gibi o, kaynak suları.
Yemyeşil bezenmiş, bahçe kırları.
Gönlümü okşayan, meyve dalları.
Ah çekip o günleri, analım senle.

Küçük büyüğünü bilir, saygı duyardı.
Herkes usule, edebe, erkana uyardı.
Herkes hürmet eder, saygı sayardı.
O günleri yad edip, analım senle.

Fakiri zengini hep, aynı yaşardı.
Herkes bir birine, dostça bakardı.
Sevgi çiçekleri, gönüllerde açardı.
Geçmişe derinden, dalalım senle.

Deli taylar gibi biz, gezer koşardık.
Düğünde toylarda, oynar coşardık.
Omuz omuza beraber, halay çekerdik.
Of çekip’ de maziyi, analım senle.

Nerede o güzel günler, söyle nerede.
Komşu komşuyu artık, tanımaz burada.
Vicdanlar sustu bak, konuşmaz dilde.
Artık derdimize, yanalım senle.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.