1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
141
Okunma
Kuş mevsimi yaklaşmaktaydı.
Yalnızlığın pervazında, âşiyân muazzamdı.
Anne endişeli,
Yavrular sabırsız.
Hava ağır,
Bulutlar umarsızdı.
Şimşek çaktı,
Yumurtalar çatladı.
Yavrular ürkek;
Anne üzerinde titrekti.
Bir gün, yavrular yalnızdı.
Islanmaktaydı.
Genç adam üzerlerini örteceği anda
İçinden bir ses yakındı:
— “Onları Yaratan bakar onlara, karışma!”
Dinlemedi garip,
Yardım etti her yağmur günü.
Kuşlar büyüdü,
Uçtu yuvadan.
Yardımı karşılıksız bırakmadan!
Geriye bitlerini saldılar,
Garibimi yaktılar.
E tabi sitem edip kuşlara
Bozdu yuvayı.
Geriye anısı kaldı.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz