adımladığın sokakların kanamasıydı
ellerimde depreşen
ayağının dokunuşu sızlatıyordu
oysa sen bilmiyordun
ne çok merakına düşer yüreğim
ne çok adın takılır
ayazına gençliğimin

cellat tutsağı bir geceydi
o sessiz sedasız konuşmanın artığı
bir yanda yanık bir yüz suretinde istanbul
bir yanda gidişinin buz kesmişliği
yorgun bir haykırış ağzımı dolduran

yenilgi kisvesinde kahır

bir uzak diyardı
yıllar geçirdiğim tenha
hep yabancı yüzler
ardımda yabancı izler

kuytularda susuşum
aynalarda küsüşüm

yokluğundan...

talan olan her şehir benim
şehir şehir talan olan benim
savaş mağlubu

düşlerde can çekişir gece
gecenin kuytusunda can verir düşler
boğulmuş bir şafak uzaktan el eder

gün doğumu sancısında uykusuzluğum...

zemheride yanışım
ağulardan kanışım

yokluğundan...

İmdat Özcan
25/11/2005 - Merter