Dünya hep aynı
Değişen bir şey yok
Eskiden kıt kanaat imkan
Yada bol imkan
Umutlar ala bildiğinde
Sonsuza devam ediyor
İnsan aynı libas farklı
Çul aynı çul
Herkez kendi düyasında ilerliyor
Kendi penceresinden bakıyor
Baktıkça kaderler çiziliyor

Bir han içinde yaşam
Sokaklar evler arabalar
Fabrikada çalışan insanlar
Çalıştıkça masraf çoğalır
Çoğaldıkça sevgisizlik akıp gider
Yavaş yavaş sona doğru gidilir

Bir yaşam döngüsü
Bir tarafta çakallar
Diğer tarafta koyunları kapma peşinde
Yükseklerde ise kartal
Leş peşinde
Boş tarlaya ne ekerse onu biçen insan
Ve o tarlaya dadanan sıçanlar
Ve doğanın güzeliğin
İçine eden kokarcalar
Devamlı özgürlük arayan için boyanmışlar
Özümüz ruhumu bozulur git gide

Şarkılarda aranıyor mutluluk
Nağme çıkıyor dilden
Bülbüller öter uzaklara götürür
Buruk bir sevinç gözyaşı olur
Damla damla düşer toprağa
Dalından düşen yaprak gibi
Mırıldanırken içten
Rüzgarın sesiyle bir masal gelir
Çocuklara anlatılan

Kaybetmemek lazım umudu
bir şeyleri yapmak için
Çünkü zaman sarkıyor sona
Düşlerde yaşamak güzeldir
Orada herşey yolunda gider
Hayatta güçlü dirençli olmak
Zaman geçtikçe hayat zoluklar artıyor
Barışk olmak kavgalı olmamak çoculara bırakacağımız
Bir şarkı mırıldanmak dilimizde
İşten geçtimi dilden çıkmasın bir ahhh.