Bir ben vardı gönlümde benden ötede,
Benden ziyade.
Hayatıma hükmeden, göğsümü kalbime,
Dünyayı bedenime dar eden.
Her günü her anı bana zehir eden.
Bir ben var yüreğimde!

Susturamadığım feryadlarım.
Durduramadığım gözyaşlarım.
Dualarım sustu artık,
Gidenlere ettiğim ahlarım var!

Bir ben vardı içimde, benden ötede,
Benden ziyade.
Herkes gördüğüne inandı,
Gördüğünü sevdi :
İçimdeki harabe yi kimse görmedi.
Tükenmiş umutlarımı, kimse farketmedi.
Yüzüm güldü kalbim ağladı,
Kimse anlamadı!

Rolümü çok güzel oynadım ben.
Yeri geldi kaçtım kendimden bile.
Ürkek bir çocuk gibi,
Saklanacak sığınacak bir yer aradım.
Köşe bucak kaçtım insanlardan,
Onlar fark etmedi bile gidişimi!

Karşımda güçlüydü’ler.
Yada ben gözümde çok büyüttüm,
Devleştirdim onları!

Ben hep merhametimle yürüdüm,
Sabırla tevekkül ettim.
Gözyaşlarıyla kapandım secdelere,
Gecenin deminde, gönül sessizliğinde.
Dualarımı biriktirdim avuçlarıma.
Kimse görmedi ama,
Ben hep ağladım ışıklar kapanınca!

Her kes gülen tarafımı sevdi.
Gözlerimdeki kederi,kimse anlamadı.
İçimdeki serzenişler kimeydi?
Gökyüzü kör, toprak sağır,
Rüzgar hayallerimi çalıyor.
Ve, ben susuyorum!

Dünyamı çok küçük,
Benmi dünyaya fazla geldim bilmiyorum.
Sığamadım işte.
Dağların denizlerin sığdığı bu dünyaya,
Bir ben sığamadım!

Yalnızlığa sığındım.
Herkesi korkutan yalnızlık ,
Benim sığınağım oldu artık.
Kalbimle şiar eyledim.
Kalemimle dertleştim geceler boyu.
Kimse değil ama, kalemim beni anlıyor.
Tertemiz beyaz sayfalar,
Hadi, hadi yeniden başla diye,
Fısıldıyor kulağıma!

Benim aziz dostlarım.
Her kes gitti, ama onlar hep benimle.
Kalemim, beyaz sayfalarım, ve şiirlerim.
Ben sizinle ben olmayı öğrendim.
Yüreğimdeki cesur kadının suç ortakları.
Bir ben saklı gönlümde, benden bağımsız,
Benden ziyade!

...... Meryem Keskin......
.......04.07.2016.........