Ne güzel anlatmışsınız Kalple kulak arasındaki benzerliği..kıymetli dost..
Dibace mahiyetinde sunduğunuz bu girizgah
bazı şeyleri anlamak için yeterde artar bile..
Kalbin dış dünyaya açılan penceresi göz olduğu gibi sesi soluğuda kulaktır..

Kulak, sesi dıştan alır ama anlamı içte bulur.
Kalp de duyguyu dıştan alır ama hakikati içte yoğurur.
İkisi de sessizdir ama derin duyar
Kulak sesi duyar, kalp sükûneti duyar.
Kulakla işitilen her şey, kalbe ulaşmadıkça anlam bulmaz.
Kalp ise bazen kulak olmadan da duyar;
“kalp gözü” gibi “kalp kulağı” da denir.

İkisi de perdelerle kapanabilir
Gürültü kulakları sağır eder, kibir ise kalbi.
Kulak nasıl uğultudan sesi seçemezse,
kalp de nefsin desiselerinden Hak sözü işitemez.

İkisi de ‘sevgi dili’nin aracıdır
Kulak sevdiğinin sesini duyar,
kalp sevdiğinin hâlini.
Aşkın yankısı kulakta ezgi, kalpte ise vecd olur.
“İşiten kalp” ile “duyan kulak” birleştiğinde insan, hakkı idrak eder.

İkisi de Hak’la konuşur
Kur’an’da “Kalpleri var ama anlamazlar, kulakları var ama işitmezler” ayeti bu yüzden geçer.. (A‘râf 179)

Bu, hem kalbin hem kulağın ilâhî mesajı alma vasıtası olduğunu göstermektedir...

tebrik ediyorum
saygılar..

Şiir, aklı ve farkındalığı kullanmayı, zanlardan ve nefsin tuzaklarından sakınmayı, her eylemin sorumluluğunu bilmeyi öğütlüyor.

Keyifle okudum bu güzel eseri

Yüreğinize sağlık saygılarımla

Sevgili şairem.

Öğüt gibi güzel bir şiir tebrikler hocam saygılarımla.