4
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
115
Okunma
Günün sonunda, kalabalığın arasından bir sükûnet sofrasına oturdum.
Yanımda sevdiklerim, önümde sade bir mutluluk.
Londra’nın karmaşası geride kalmıştı; geriye sadece tebessüm eden anlar,
ve sessizce akıp giden bir akşam kalmıştı.
> “Ruh, kalabalıklarda değil; bir sofranın huzurunda dinlenir.”
Gök gürler, susar şehir,
Zaman yürür ayak izinde.
Bir dua yükselir, ince bir şiir,
Big Ben çalar kalbim içinde.
Köprüden geçer rüzgâr,
Bir yelken düş görür Thames’te.
Işık düşer, gölge var,
Ben kaybolurum sessizlikte.
Bir adım daha, sokak parlar,
Camlar ağlar sisin ardında.
Bir çağrıdır bu — kalpler var,
Ve ben dönerim kendim sandığıma.
> “Londra bir şehir değil,
zamana açılmış bir aynadır.”
5.0
100% (21)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
