1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
124
Okunma
Nehrin suları ağır ağır akıyordu; rüzgâr, eski gemilerin anılarını taşıyordu.
Tower Bridge’in taşları, çağların tanığı gibiydi — bir yanda tarih, diğer yanda modernliğin yankısı.
Sulara baktım, kendimi gördüm.
Bir şehir, bir insanın iç dünyasına ne kadar benzeyebilirse, Londra o kadar benziyordu:
Bir yanında gürültü, diğer yanında derin bir sükûnet.
> “Nehrin aynasında, gökyüzü değil, ruhum yansıyordu.”
5.0
100% (7)
Cevap Yaz