‘‘ Öncesinde Tek Mevsimdi Hayat ’’
O Yazdı,Bizde Çocuk..
Çiçekler Tanıdık Renk Renk..
Özlerinde Çeşit Çeşit İnsanlar.
Sonbaharı Geldi Sonra..
Yapraklar Dökülünce Korkmaya Başladık..
Ve Kış Geldiğinde Biz Hala Çocuktuk
‘‘ Hayat İse Acımasız... ’’

Biz Çocuktuk O Yıllar.
Bilmezdik İki Elin Ayrılışını...
Koymazdı Bize Gece Yarısı Ayrılıkları....
Biz Çocuktuk O Yıllar...
Bir Güldü Verebileceğimiz
Ve Masum Bir Öpücüktü Teşekkürümüz.
Daha Büyüyeceğimizin Farkına Varabilecek Kadar Bile
Büyük Değildik....
Biz Çocuktuk O Yıllar...
Serin Bir Rüzgar Heyecanlandırırdı Bizi..
Daha Fırtınalar Görmeden....
Daha Büyümeden...
Biz Çocuktuk O Yıllar..
Küçük Bir Öpücüktü Bizim Beklediğimiz..
İçten Bir Bakış...
Bizim İçin Yeterliydi Bu
Yada Biz Bunu Doğru Biliyorduk..
Daha Doğruyla Yanlışı Ayırt Edebilecek Yaşta Değilken...
Biz Çocukken Masum Öpücükler Vardı...
Asla Kalktığımızda Günahla Uyanmazdık..
Minik Ellerimiz Vardı Fakat Kocaman Hayaller Sunardık...
Sunduğumuz Hayaller
Bazen Büyümenin Bekleyişi
Bazen Çocukluğumuzun Geçişiydi..
Ama Biz Çocuktuk O Yıllar.....
Kuşlar Konardı Bahçemize....
Peşlerinde Koşup Uçmaya Çalışırdık...
Düşenler....Kalkanlar...
Ama Yalnız Değildik...
Düşerken De...Kalkarken De....
Biz Çocuktuk O Yıllar..
Aşkı Masum Bir Şey Sansak Da
Asla Hayallerle Geçiştirmezdik...
Belki Tatlı Bir Bekleyiş
Acı Bir Beraberlikten Daha İyidir.
Bu Yüzden Ben Halâ Çocukluğumu Bekliyorum
Asla Gelmese De....
Belki Hiç Ummadığım Bir Anda Gelip...
Yada Tam Umduğum Anda.
Belki Ölümün Sessiz , Sakin
Belki Gürültülü....
Belki Haklı Belki Haksız....
Bilinmez Gelişiyle....
Yada Sıcak Bir Elle Yeniden Doğarak...
Temiz Saf Sıcak Bir Doğuşla..
Belki En İçten Hisselerimle..
Belki Hissedemediğim Hislerimle.
Yaşadıklarım,Hissedemediklerimin Yanında Ne Ki...
Bir Dokunuş..Günahla Dolu Yada Sevabı Bilinmez..
Bir Haykırış..Belki Herkesin Ortasında
Belki, Herkesle Beraber Tam Ortada...
Ama Hissedemediklerim Yaşamımın En Büyük,
Tarifsiz Boşluğunu Kapladıktan Sonra...
Herkesin Haykırışı , Yada Benim Herkese Haykırışım
En Acı Sessizlik Değil Midir...
Biz Çocuktuk O Yıllar.
Daha Haykıracak Yaşta Bile Değildik...
Gücümüz Yetmezdi Bağırmaya..
O Yüzden Sessiz Gülüşlerde Saklıydı Bizim Duygularımız...
Mavi Bir Bulutun Peşindeydi Gözlerimiz,,
Gözlerimiz Yukarıdaydı Ama Sevgimiz Vardı Yukarıda...
Sevgimizi Hatta Mutlu Olduğumuz İçin Yaşadığımızı Sandığımız
Aşkımızı İzlerdik...
Ama Dokunamazdık...
Dokunamazdık Çünkü Minik Parmaklarımız Yetişmezdi
Yetişemezdi..
Bizim İçin Hep Yumuşaktı Bulutlar....
Her Daim Fırtınada Ve Sessizlikte....
Bir Gülüşün Ardına Sığınmış Nice Fırtınalar
Yumuşak Bir Buluttan Mı Çıkıyor...
Hayır Bulutlar Yumuşaktı Biz Çocukken..
Yumuşak Ve Maviydi...
Belki Fırtınalarda Sertti..Karanlıktı..
Bilemezdik Ki....
Çünkü Biz Bakamazdık Fırtınaya...
Sevdiklerimiz Yanımızda Olurdu Fırtına Zamanı...
Biz O Yıllar Çocuktuk..
Biz Çocukken Deniz Vardı Çıplak Ayak Girdiğimiz.
Yüzermiş Gibi Yapıp Yüzemediğimiz..
Bizim İçin Suya Gerek Yoktu Yüzmek İçin Biz Zaten Yüzemezdik.
Biz Denizde De Yüzemezdik..Karada Da...
O Yüzden Suya Bağlamamıştık Umutlarımızı...
Düşlerimizi Ne Denizlerle...
Ne Gökyüzüyle......
Ne De Karayla Sınırlamıştık...
Hepsini Sığdırabilmiştik O Minik Ellerimize..
Sevdiklerimize Sunarken....
Sevdiklerimizden Alırken...
Düşleri Yaşatırken Hiç Kirletmedik Ellerimizi.
Çamurdan Evler Yapıp İçine Geleceğimizi Sığdırsak Ta....
Tertemizdi Ellerimiz..
Bulut Kadar Yumuşak
Düşlerimiz Kadar Mavi.....
Beyaz.......Sarı......
İşte O Yıllar Biz Daha Çocuktuk...
Bildiğimiz Renkler Bunlardı..
Biz Belki Bir Ressamın Paletinde
Bir Vazoya Can Veriyorduk...
Belki Bir Şairin Tükenmez Kalemini
Tüketiyorduk Çocukken.
Ama Biz Daha Çocuktuk O Yıllar..
Minik Ellerimiz Vardı Yumuşacık...
Tertemiz...Gözlerimizde Neşe Elimizde Düş..
Koşturup Dururduk Çocukken.
Manasını Bilmezdik Ayrılmış İki Elin...
Gece Yarısı Ayrılıklarının...
Biz Daha Çocuktuk O Yıllar....
Biz Daha Çocuktuk!....

MEHMET ÇAĞLAYAN