Zeliha, taze bir bahar çiçeği,
Yüzüne örterdi, ipek peçeyi.
Gördü ruhundaki o kelepçeyi,
Yumdu gözlerini sustu Zeliha.
Bütün aynalara küstü Zeliha!

Saplandı kalbine sevdanın oku,
Leylak mı Zambak mı sürdüğü koku.
Aşk bilmez töreyi bilmez hukuku,
Yumdu gözlerini sustu Zeliha.
Bütün aynalara küstü Zeliha!

Örgülü saçları omzuna düşmüş,
Bahar seli gibi yüreği taşmış.
Yel dağıtmış zülüfleri dolaşmış,
Yumdu gözlerini sustu Zeliha.
Bütün aynalara küstü Zeliha!

Zalim baba kurban etti kızını,
Eller çekmez gayrı, onun nazını.
Mevlaya iletti bu niyazını,
Yumdu gözlerini sustu Zeliha.
Bütün aynalara küstü Zeliha!

Giydiği gelinlik, kefeni oldu,
Gönlünde yeşeren, sevdası soldu.
Yüzündeki masum, gülüş kayboldu,
Yumdu gözlerini, sustu Zeliha.
Bütün aynalara, küstü Zeliha!

Bir çığlık yükseldi bey konağından,
Süzüldü yaşları al yanağından.
Ahları döküldü gül dudağından,
Yumdu gözlerini sustu Zeliha.
Bütün aynalara küstü Zeliha!

…..Meryem Keskin…….
…..13.01.2025…….
…..Muhammes……