Ay saklanır her gece, sınırlar arkasına,
Ruhum esir düşüyor, bilinmez fırkasına.
Sükût edip sarıldım sabrımın hırkasına,
Buz gibi yatağımda köze düştüm kaç gece…
Özlemek – ölmek farkı, çok değil ki tek hece.

Mehtap’la kayan yıldız uğrarsa sokağına,
Kokladığım perçemin düşerse şakağına,
Hayalin bir muamma alır beni ağına,
Düşlerimde ararken gize düştüm kaç gece…
Özlemek – ölmek farkı, çok değil ki tek hece.

Kulağımda çınlaman, seviyorum der gibi,
Göğsümden akar kanlar, anlaşılmaz ter gibi.
Erişilmez karanlık, tıpkı ıssız yer gibi,
Uçurumdan savrulup düze düştüm kaç gece…
Özlemek – ölmek farkı, çok değil ki tek hece.

Hatıralar bırakmaz ayda günde gözlerin,
Rüzgar hışırtısında bak, duyulur sözlerin.
Gökyüzüne bakamam, bulutlarda izlerin,
Ne kadar çok sun, bende aza düştüm kaç gece…
Özlemek – ölmek farkı, çok değil ki tek hece.

Sıratı andırıyor, hasretin sonu gelmez,
Unutmuşsun çabucak; Nevin’in sensiz gülmez.
Kazınmışsın bağrıma, başka teselli bilmez,
Gayyalarda arayıp ize düştüm kaç gece…
Özlemek – ölmek farkı, çok değil ki tek hece

04.10.2025
NEVİN ALCAN