Gün bitiyor şafakta ellerim duman duman
Pas tutmuş akşamlara hamiledir Asuman
Ötede eski konak tarih aktı lambadan
Mercan mercan gözyaşı dökülür yanaklardan

Sıra sıra çözülür saçlarım karanlıklardan
Bir yağmurun hissiyle akarken yarıklardan
Köşe bucak kaçarken takıldım kaldım o an
Ruhumda çizgi çizgi sade avuçlarımda kan

Bedenim titriyordu geçerken kapılardan
Uzun bir uykudaydım odam karanlık zindan
Bilmem nereye gitsem baksam hangi aynadan
Bir kanat tuttu beni uyandırdı rüyamdan

Şimdi bildim sözümü hakikat yollarından
Titreyen mum ışığı söndü tüm sokaklardan
Gökyüzü paramparça ses gelir uzaklardan
Bir yürek kesik kesik eski hatıralardan

İnce bir bakış kaldı yıkılan sarayımdan
Ufakta beyaz ışık kurtulurken mağaradan
Gülümserken gözlerin hakikat dünyasından
Bitti benlik pınarım geçtim nur diyarından