.........“ Can Arkadaşım, Ercan Poyraz’ın anısına” .......

O da ne (?..!),

Derlemiş, toplamış garipliğini,

Gölgesini güne asmış, gidiyor;

Yolları elemiş ipek kozada,

Poyrazıyla birlik esmiş, gidiyor...





Sağlam ibrişimdi, kirman bükmedi;

Topuzca direndi, kantar çekmedi;

Hâzanın vakti var, akşam çökmedi,

Selâmı, sabahtan kesmiş gidiyor...







Balçığı, mermere batar görmüştü,

Göle sası maya tutar görmüştü,

Kekliği bir yılan yutar görmüştü,

Gören gözlerine küsmüş gidiyor...





Ne aza yarandı, ne de çoğuna;

Ne vara çemrendi, ne de yoğuna;

Girmektense çağın dümen suyuna,

Yâran edebiyle susmuş, gidiyor...





Bir umut, er sayıp öte beriyi,

Kös dinlerdi dile gelen deriyi,

Ateşe can veren âhlı körüğü,

Beslediği köze, basmış gidiyor..





Leylâ’da Mevlâ’yı bulmuş da hele,

Eyvallahı yoktur dostlara bile;

Bozkırın delisi, rüzgârlı yele,

Başını göklere kasmış gidiyor...





Derlemiş, toplamış sitemlerini,

Gölgesini güne asmış gidiyor...