Ayaş’ın sessiz doğumunda büyüdün, umutla
Sivas’ın soğuk sokaklarında, kitapların gölgesinde
Gençliğin yükünü omuzlarında taşıdın
Bir ezilenin türküsünü yüreğinde taşıdın umutla.

Sözün ateşti, bayrak gibi dalgalanan
Gözlerin yıldızdı, karanlık gecelere meydan okuyan
Ve o pantolon cebi, yeşil parka, pankart taşıyordu ideallerini
“Adalet” demek için dayaklarını, sürgünlerini göze alıyordu sen.


Fakat sen bir insan, bir genç, bir öğrenci, bir idealist
Gönlünde bir sevda: vatan, eşitlik, hürriyet
Bu sevdanın bedeli ağırdı; karanlık duvarlar, zincirler, idam sehpası.

O gece geldiğinde, bodrumlarda sessizce bekleyen korkular
Sokak lambalarının titrek gölgeleri arasında

Üç fidan gibi kurudunuz gölgede sessizce yanan
Ama kökleriniz toprağa daha derin, yüreklerde daha
Kan ve gözyaşından doğan bir efsane
Adın söylensin her çocuğun kulağında
Senin gibi gençler olsun, umut olsun her sabah.

aşk olsun sana çocuk...
umutmadım.