Ben bir yüce dağ isem; sen başımda karımsın,
Ben bir yarım elmayım; sen de diğer yarımsın,
Sensiz atmaz bu yürek; içindeki canımsın,
Sensin benim yer kürem, barındığım han’ımsın.

Titresin yüce dağlar bir ikbal peşindeyim,
Yaşım elli olsa da daha onbeşindeyim,
Hem ilk hem de sonbahar Yazında Kışındayım,
Ömrüm sana dört mevsim daha ilk başındayım.

Sanma başım dumanlı nağmeyi sana yazdım,
Sen sımsıcak yaz iken ben her zaman ayazdım,
El açıp dilediğin hâktan sana niyazdım,
En karanlık gecende kardan daha beyazdım.

Sen gönül ibriğimden akan tatlı balımsın,
Ömrümün bahçesinde tutunduğum dalımsın,
İlmek ilmek dokudum ibrişimden halımsın,
Benim yaşam kaynağım damarımda kanımsın.

En çaresiz günümde ilham veren kaynağım,
Sen olmazsan ben hiçim dalgalanmaz bayrağım,
Düşün ki her şeyimsin; elim, kolum, parmağım,
Ben ise yaslanacak sana koca bir dağım.

Kıymet verip her an’ı hafızamda saklarım,
Işık oldun dünyama yakındır uzaklarım,
Yarınım ve dünümsün hep seni sayıklarım,
Meleksin kanadın yok sende hep duraklarım,
Ezelim ebedimsin yol bilmez ayaklarım,
Tüm seslere kapalı sendedir kulaklarım.

Necdet sen velhasılı aldın hanım hasını,
En ulvi duygu ile sildin gönül pasını,
Can yoldaşımsın benim sundun aşkın tasını,
Dün neysem bugün o’yum bil işin esasını,
Ebedi olan yerin giymeden hırkasını,
Tas tamam oldum şimdi istemem başkasını.