Gidişinle karardı gökyüzüm,
yağmurlar sustu,
rüzgâr bile küstü bana.
Bir köşede yalnızlığın gölgesi
sırtımı üşütüyor hâlâ.

Sözlerin vardı,
dağ gibi sağlam sandım,
yeminlerin vardı,
gökyüzü kadar sonsuz bildim.
Meğer hepsi bir rüzgârın
toza savurduğu hayallerdenmiş.

Ne aradın, ne sordun…
Bir defa olsun dönüp bakmadın,
gözlerimdeki yangına,
ellerimde titreyen özleme.
Gözyaşlarım sel olup
kör kuyulara aktı,
kimse duymadı çığlığımı.

Ben seni insanca sevdim,
yüreğimle, imanımla,
dünya kadar temiz duygularla.
Sen ise ihanetin soğuk elleriyle
yüreğimi söküp aldın.

Şimdi ben,
her şarkıda senin adını duyarım,
her sokakta yalnızlığını ararım,
her gecede gözlerim
senin yokluğuna yanar.

Ve bil ki…
ne kadar unutsam da,
ne kadar küsmüş görünsem de,
yüreğim, evet, hâlâ sana yanıyor.
Ozan Güner baktığı her yerde seni arıyor

Ozan Güner Kaymak
Amsterdam 28.09.2025