1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
119
Okunma
Bir başımayım şimdi ben,
Yıldızlar suskun, uzak ve tek.
Zamanın kıyısında unutulmuş bir deniz,
İçimdeki fırtınaya eşlik etmez oldu hiçbir ses.
Boşluk dediğin nedir ki?
Belki de yüreğime çarpan sessizliğin adı,
Yağmur sonrası gökyüzünde asılı kalan
İsmi konmamış bir hüzün…
Gecenin koynunda kayboldum,
Yolumu aradım yıldızların haritasız ışığında.
Her bir nokta, bir anıydı belki,
Her bir karanlık, bir veda.
Sonsuzluk dedikleri bu mu?
Bir toz tanesiyim evrenin avucunda,
Ama içimdeki boşluk o kadar büyük ki,
Galaksiler sığmaz oldu artık.
Belki de boşluk doludur,
Fark edilmeyi bekleyen.
Belki de yalnızlığım,
En samimi yoldaşımdır sonsuza dek.
Ve ben,
Bu dipsiz gökyüzüne bir şiir bırakıyorum,
Belki bir gün bir yıldız okur,
Belki bir gün bir boşluk anlar.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz