0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
99
Okunma
Ah benim kışın kor gibi yanan,
Ağustos’ta iliklerine kadar donan;
Denizler gibi çağlayan, bir bardak suda boğulan yüreğim...
Sevdikçe kırılan, kırıldıkça alevlenen,
Umutsuz bir sevdanın peşinde, yoruldukça küllenen...
Dinlenmek için yine kendine dönen.
İnan ki seni yaşamak yazmaktan daha zor;
Her adını andığımda içimde bir kor, bir fırtına kopuyor...
Varlıkla yokluk arasında en çok bilinmezlik yoruyor.
Bıraktım seni kafesinden, artık nereye istersen oraya kon!
5.0
100% (4)
