Bir düş’ün k/alıntısısın sen,
İhtimamla sevildiğini bil
Irmaklarında yerin göğün
Tapındığım nasıl ki aşkın içine girmek istediğim
Kefeni,
Tut, yaşlarını, sevgili
Yetmez lakin…
Ah, tut ellerimi
Tut ıssızlığımın tebessüm ettiğini
Lokman hekimisin mevsimin
Tütsüler yaktığım gecelerin
O nazenin teni.

Sevgili, sen ki…
Dönmedim sözümden ve dinle.
Laciverti göğün
Damarlarımda kıyıya vuran mevsimin
Ya da vazgeçtim söylencelerin
Işığı yanarken
Islak gözlerimde biriken yaşı sakın ama sakın
Görme sen.

Bilirim de görmediğini
Bilirim tinimde saklı her rengi
Bilirim ah, bilmez olaydım.
Sedef ojelerim yoktur benim
Taş çatlasa yeşile çalar gözlerim
Çalar en neşeli melodileri çalar
Sen de çalmışken kalbimi
Çalmam asla yarenlik eden kimse
Çalmam işte kapısını.
Tüm kovulduğum kapılar
Nasıl ki düştü gözümden
Seyrüseferindeyim bu yangının.

Sırça köşkünde gecenin
Ben matemime tutukluyum
Turuncu göğün şapkasıdır
Şapkamı çıkarıp selamladığım
Elbet evrenin sunumu bir gizin
Yoldaşı iken kalem,
Sevmem de kalem çekmeyi gözlerime
Varsa yoksa elime yakışandır kalem
Hurafelerin canı cehenneme
Islıklandığım yolun yolcusu
Şu sinemde saklı neferi göremedi de kimseler.

Sitem ettiğim artık sen değilsin
Seni senden çaldığım mı yalan?
Sensizliği çalar da çalar keman
Sevginin meltemini arz ettim ellerimle
Eller görmeden yeniden sevmeliyim
Tutunmaksa hayata
Belimdeki kemerin tokasında ışıldar zaman
Bense kayıp gittiğim kadar semanın dinletisidir her şiir
Şiir sevmeyen adamdan korkmalı hem
Korkmadan sevmekse seni ne mümkün?



@Sitem ettiğim artık sen değilsin
Seni senden çaldığım mı yalan?
Sensizliği çalar da çalar keman
Sevginin meltemini arz ettim ellerimle
Eller görmeden yeniden sevmeliyim”

TEŞEKKÜRLER SEVGİLİ BERLİN...