Amber gibiydi şiirin atışı
İç çekişin nefesini yollara serpe serpe;
Şiiri tam ortasından
gözünden
doğurmuşsun
Harfler yanaklarından kayıp parmaklarına
gelip
Orada kendilerini bir güzel cümlelere diktirmişler


Şık şiirin babası şık elbiseli şiir olmuş
Sevgi saygı ve elbette karanlıkla kal güzel
✨🍃


…..


Amsterdam bavulumu çıkardım
geliyorum.
Yoldayım şimdi …
zakkum ağacının altında
kanayan bir kalp vakasını tamir ediyorum.

Bu yüzden,
karmakarışık bir üryan göğün içinde
asılı kaldım.
Ne yere inebiliyorum,
ne senden geçebiliyorum.

Bekleme beni.
Kalbine sokma artık atışlarımı.
Bir iç savaş taşıyorum
kuşaklarıma kadar.
Sen dur.
Çünkü ben satıyorum seni.
Satacağım.
Ama belki…
bir gün açanla yeniden alacağım.

İçimi döküyorum
ulu orta,
bir harami çocuğu
bakıyor ters düşen kalbime.
O çocuk belki benim, belki senin içindeki
ben.

Eğiliyor,
öpüyor kalbimi.
Ve ben yeniden
zakkumun içine fırlatıyorum kendimi.
Orada …
tamir ettim seni.
Ama
mahzeninde bir yaraya dönüştüm artık.

Hazef’in makberine
bir çift ayakkabı aldım.
Giy.
Gel.
Ama dikkat et:
Kal da, gelme.

Çünkü bazı aşklar yokken daha
çok
sever.
Ve bazı insanlar;
giderken kalır içimizde, gitmesin
diye.

…

Gelme, kal da.



Bazen böyle ölmek mi doğmak mı?
Yoksa hiç yokuz mu?