TEK Gerçeğe

Bir yük var sırtında değil, tam göğsünün ortasında,
Adı yoktur çoğu zaman, ama yankısı sonsuzda.
Ne göz görür, ne dil bilir, yalnızca kendin anlarsın,
Her düştüğün yerden yeni,kendin güçlüce kalkarsın .

Sev kendini usul yavaş, başkası değil mesele,
Kalp kendini sevemezse, sevgi sadece bir hece.
Gülüşün sahteyse eğer, ruhunla hep çelişirsin,
Kendini sevmek en başta, hayata giriş biletin.

Bir kahveyle başlar bazen, ama iç içe dopdolu,
Bir an yeter değişmeye, yıkılmak belki tek yolu.
Kırıldığın yerden sızar, gerçekler seni gösteren,
Bazende zifir karanlık, en fazla parlayan yerken.

Unutmak değil ki erdem, bilerek geçebilmektir,
Yüzleşmek yarayla ama, oraya yerleşmemektir.
Küskünlükle değil artık, farkındalıkla hoş bakmak,
Her “neden” sorusunada, “neden olmasın”a çıkmak.

Durman gerek bazen, susman, görmemen hatta vazgeçmen,
Çünkü savaş kazandırmaz; bazısını yok ederken.
Yolu uzatmak yormaz ki, yanlış yol yürümek yorar,
Bazen suskun yüreğinde, derinden gelen ses parlar.

Gönül daralınca bil ki, dünya sana dar mar değil,
Senki kendi iç sesinden, uzaklaştığın değil mi?
Aç kapını içe doğru, gir kendine dön bir uğra,
Dışarısı neler yapsın, sen içinde yoksan hâla?

Kırılda,cam gibi değil; kristal gibi parlayarak,
Her çatlağın içindeki , bir anlam daha sızarak.
Seni inciteni değil, içindeki boşluğu gör,
Çünkü gerçek acı değil, o boşlukta yankı döner.

Affet demek unut değil, salıp kendini kurtarmak,
Öfke ceza değil ki sana, zincirleri uzatmak.
Gülümsediğinde bile, içinde fırtına eser,
Ama huzur da öyledir; sessiz gelir,derin eser.

Yalnızlık seni tüketmez, hep kendine dönüştürür,
Kimi zaman kimse kalmaz, sadece “seni” sürdürür.
İşte orada anlarsın: en sağlam omuz sendeki,
Tek yaslanmak için bile, eğilmen gerek öneki.

Sonunda öğrenirsin ki; hayat hep seni çağırır,
Yolun sonu yok aslında, her adım bir şey bağırır:
Ne olursa olsun yine,varım diyebiliyorsan,
İşte o an yıkılmazsın,sen artık içindesin, tam!

Yol nereye sürüklerse, elin yüreğinde kalsın,
Kimliğini unutsan da, öz’ün hep sen diye ansın.
Çünkü yolun bir sonu yok, ama dönüşün var içe,
Ve sen kendine döndükçe, her şey döner TEK gerçeğe.

Hakkı kalabalık