neden yanaşmıyorsun diyorlar kimsenin yanına?
neden olmuyorsun bir derde deva?
n’için böyle suskun duruyorsun?
bir çaresi yok mu büründüğün yalnızlığın..

bilmiyorlar ki bitirdiğim bir hayatı yaşıyorum
ahdime vefasızım, gün be gün eriyorum
benim diyene caka satıyorum
tükendi yekten tüm geçmişim..

mümkünatı yok yeniden başlamanın
her yenilgide bir mana aramanın
kefen giymiş bedenime bir yaşam bulmanın
kurutmuyor göz yaşlarımı iç çekişlerim..

vaveyla oluyor sesimde son çırpınışlarım
sonu gelse bile bu oyunun hep en baştayım
karanlık saçıyor alelade mehtaplarım
al canımı merhameti her şeyden güzel..

unut diyorlar geçmişi, son bir çare umut
firakımda gurur ve hiç yenilmez onur
hep o iyi bilirdik lafları mezar taşına konur
eksiltme ümidimi ver sathından nurunu..

kayboldu hayatım hem yaşamak sevincim
anlamsız dertlerle bilakis delirdim
yâr ümidiyle bin kez yoluna serildim
kapatma kapılarını rahmeti cihana bedel..